Disleksi ve Disgrafi

Disleksi bireyin normal ya da normal üstü zekaya, yeterli çevresel ve öğretimsel fırsatlara sahip olmasına ve herhangi bir yetersizliği (görme, işitme yetersizliği, nörolojik bozukluk) olmamasına karşın okuma ediniminde ve okuma becerilerini geliştirmede “beklenmedik” bir şekilde başarısız olması ile tanılanan, genetik ve nöro-gelişimsel bir bozukluktur. Disleksi herhangi bir yetersizlikten, psikososyal yoksunluktan, eğitim dilindeki yetersizlikten, yetersiz öğretimden kaynaklanmamaktadır.Disleksinin okul dönemindeki çocuklarda yaygınlığının %5-15 arasında değiştiği bilinmektedir.

Disleksili çocuklarda görülen okuma bozukluları, dilin fonolojik bileşenindeki bir bozukluktan kaynaklanmaktadır.

Disleksi sözcük çözümleme, heceleme, sözcükleri doğru ve/veya akıcı bir şekilde okuma, okuduğunu anlamadaki güçlükler, fonolojik işlemleme becerilerindeki güçlük ile karakterize bir bozukluktur. 

Son yıllarda ise fonolojik becerilerin yanında disleksili çocukların sözel dil becerileri üzerinde de sıklıkla durulmakta; fonolojik dil becerilerindeki sorunlara ek olarak bir çoğunun sözel dil becerilerinde gelişimsel dil bozukluğu olan çocuklara benzer özellikler gösterdikleri belirtilmektedir. Disleksili çocuklar sözel dilin tüm bileşenlerinde NNG akranlarından daha düşük sözel dil performansı gösterirler. Disleksili çocukların % 55 inde gelişmsel dil bozukluğu görülmektedir. Bu nedenle sözel dilin yalnızca bir boyutuna odaklanılmaması gerekir. Özellikle disleksiye eşlik eden gelişimsel dil bozukluğunun görüldüğü durumlarda tablo daha da ağırlaşmaktadır. Disleksili çocuklar yürütücü işlev becerileri, bellek becerileri, dil becerileri, psikososyal beceriler, duyusal işlemleme becerileri, kaba ve ince motor becerilerde de zorlanırlar. Bu anlamda disleksi müdahalesinde psikolog, dil ve konuşma terapisti, duyu bütünleme terapisti, özel eğitim öğretmeni, sınıf öğretmeninin birlikte çalışması gerekmektedir.